บางทีก็คิดนะว่ากูทำกรรมไรมาป่ะวะ เอางานมาให้เราทำแล้วตัวเองไปนั่งสบายใจเฉิบคือร้ะ?
ตอนแรกก็บอกเขียนเทียนให้หน่อย อ่ะเขียนให้ ลงสีก็บอก ลงสีตัวนี้ให้หน่อยดิ อ่ะลงให้ พอลงเสร็จบอก อีกตัวด้วยดิ อ่ะทำให้อีกตัว ทำเสร็จ ลงพื้นหลังให้ด้วยเลย...นี่เริ่มมีเงาทะมึนมาทาบหน้าแล้วนะ =_= คือของกูก็ยังไม่เสร็จป่ะวะ อุตส่าห์มาทำให้ก่อน แล้วเร่งเอาๆคือร้ะ? อยากให้เสร็จไวๆก็ทำเองเด้! โห่!
เราก็เออๆ ทำให้มันเสร็จๆไป ที่เบื่อที่สุดคือคำขอบคุณไม่มีหลุดปากซักคำ มาสั่งๆแล้วก็เอาไอโฟนเราไปเล่น =_= เหมือนมันเป็นหน้าที่อยู่แล้วที่เราจะต้องทำให้อ่ะนะ ทั้งๆที่มันไม่ใช่เล๊ยยย
อยากบอก'จารย์ให้คูณคะแนน 2 เท่าจริงๆ ฮ่วย!
ไม่อยากจะบอกเลยว่าที่บ่นๆมานี่คือคนเดียวกันเลยยย คือคนเดียวเลย คือมันมีเรื่องแบบนี้ทุกวันๆจนความรู้สึกดีๆที่มีต่อเพื่อนคนนี้มันแทบจะไม่เหลือแล้วจริงๆ
ถ้าความรู้สึกดีๆที่ให้เป็นเหมือนน้ำในแก้ว ตอนนี้มันคงเหลือประมาณ 1 ใน 4 คือครึ่งนึงยังไม่ถึงเลยไง นับวันมันจะยิ่งน้อยลงเรื่อยๆ
เป็นคนเกลียดใครแล้วเกลียดจริงนะ คือถ้าเกลียดแล้วแม้แต่ชื่อก็ยังไม่อยากได้ยินอ่ะ แต่ไม่ค่อยได้เกลียดใครเลย เรียกว่าตอนนี้ยังไม่มีคนที่เกลียดเลยด้วย
ปกติเป็นคนไม่พอใจใครง่าย แต่หายเร็วไง ไม่ถึงชั่วโมงก็หายและ แต่นี่มาซ้ำๆ ตอกย้ำอยู่ทุกวัน คือแบบ...ไม่พูดไม่ใช่หมายความว่าไม่รู้สึกอะไรนะเว้ยยย!
ถึงจะโกรธง่ายหายเร็วแค่ไหน แต่มาแบบพฤติกรรมเดิมๆซ้ำๆกันทุกวันๆแบบนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ
อีกเดือนกว่าๆก็จะจบและ ขอจบด้วยความรู้สึกดีๆที่ยังเหลืออยู่ได้ป่ะ
เอาจริงๆคือแกเป็นเหตุผลนึงที่ทำให้เราไม่อยากมีแฟนด้วยแหละ คือเพื่อนยังขนาดนี้แล้วแฟนจะขนาดไหนวะ
ถ้าใครรู้ตัวจริงเจ้าของบล็อคแล้วเห็นอินี่เดินคนเดียวไม่ต้องมาสงสารนะ ไม่ต้องบอกว่าโดนเพื่อนทิ้ง ไม่ต้องงง สำนึกแล้วว่าอยู่คนเดียวแลจะสบายใจกว่า ไปไหนก็สบาย ไม่ต้องคอยรีบคอยอะไร เสียอย่างเดียวคือไม่มีใครให้ถามการบ้าน แค่นั้นแหละ <--- ขี้ลืมมากถึงมากที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น